Europese Yoga Unie

Een beetje geschiedenis m.b.t. Europese Yoga Unie

In 1971 werd de Europese Yoga Unie (EYU) opgericht in Zwitserland. Bij die oprichting waren aanwezig : André Van Lysebeth en Eric Gomes voor België, H. Ludke en H Shulraffen voor Duitsland, Mme Claude Pelletier, Roger Clerc en Nil Hahoutof voor Frankrijk en K. Hugh voor Zwitserland. De bedoeling hiervan was om een platform tot stand te brengen om informatie en ervaring uit te wisselen over yoga die sinds 1966 in Europa opgang begon te maken.

Internationale Yoga Congressen

Voorheen waren er in 1969 en 1970 in Brussel al Internationale Yoga Congressen geweest onder impuls van onder meer André Van Lysebeth en de Belgische Yoga Federatie die om dezelfde reden was opgericht. Deze Congressen kenden een groot succes en zouden na de oprichting van de EYU worden voortgezet in Zinal, met een eerste Congres in 1973. De keuze van Zinal gebeurde door toedoen van Gérard Blitz die een belangrijke functie bekleedde bij Club Med die gebouwen had in Zinal die op het einde van de zomervakantie heel wat deelnemers konden huisvesten.

1975 Italië & Nederland

In 1975 sloten ook Italië en Nederland aan bij de EYU. Er werd besloten om slechts één Federatie per land toe te laten en er werd gedacht aan een gemeenschappelijk minimum basisprogramma voor de opleiding van yogaleraars.

1976 & 1977

De opstelling van dat minimum basisprogramma begon in 1976. In 1977 worden er drie seminaries voorzien (Engeland, Frankrijk en Zwitserland) en André Van Lysebeth had de leiding over het in plaats stellen van dit programma.

Het is van belang dat onze yogaleraars en belangstellenden in yoga beseffen dat de Europese Yoga Unie het ideaal van yoga wil uitdragen, getrouw aan de traditie en toch aangepast aan de noden van vandaag, zonder enige commerciële bedoeling, in tegenstelling tot andere Internationale organisaties en allianties.

Het minimum basisprogramma voor de opleiding van yogaleraars is ondertussen de norm geworden voor het erkennen van yogaleraars door Nationale Yoga Federaties die lid zijn van de EYU en de uitgereikte diploma’s worden door alle aangesloten Federaties erkend.

Dit basisprogramma omvat minimaal 500 lesuren en duurt minstens vier jaar. Een vorming kan je niet in drie maanden geven, dat neemt een zekere tijd in beslag om door te dringen. Van die 500 uren worden er 350 min of meer voorgeschreven door de EYU en de rest kan door elke Federatie ingevuld worden, mits goedkeuring door de EYU van de nationale invulling.

Voor meer details over het programma dient men de eigen Nationale Federaties te raadplegen die aangesloten zijn bij de EYU.